Pieskie życie
Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Powtarzamy to zdanie od najmłodszych lat. A może pora odwrócić role? Człowiek jest najlepszym przyjacielem psa. Nie, to nie tak. Człowiek powinien być najlepszym przyjacielem psa. Czy jest tak naprawdę?
Jaki powinien być właściciel psa? Najlepszej odpowiedzi na to pytanie udzieliłby pies, niestety nie znam osobiście Doktora Dolittle, a w Wigilię moi włochaci przyjaciele, zamiast ze mną rozmawiać, woleli pałaszować prezenty. Skoro eksperci są nieosiągalni, sama spróbuje odpowiedzieć na to pytanie. Właściciel psa. Nie, to brzmi źle. Może lepiej przyjaciel psa? Tak, tak to ujmę. Więc, jaki powinien być ów przyjaciel? Na pewno odpowiedzialny. Porozmawiajmy, w takim razie o odpowiedzialności.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ
Zacznę od przeciwieństwa wyżej wymienionej cechy. Nieodpowiedzialność. Widzę ją codziennie. Zagościła wśród ludzi, na których patrzę z okna. Zapraszam, przybliżcie nos do szyby i patrzcie. Jest ciemno i zimno, styczeń. Coś szczeka. To pies tej młodej kobiety z naprzeciwka. Czemu szczeka? Bo zamknęła go na balkonie i pojechała do miasta. Pies jest nieduży, więc wystawia łepek między balkonowymi szczebelkami. Nie ma jej już parę godzin, a psina dalej zawodzi. To się nazywa nieodpowiedzialność. Jak, więc być odpowiedzialnym? Myśleć o konsekwencjach tego, co robimy i zapobiegać możliwym niepożądanym skutkom.
Przyszła mi do głowy kolejna cecha przyjaciela psa. Szacunek.
SZACUNEK
Zacznę od antyprzykładu. Pies (tak samo, jak człowiek) starzeje się. Powoli ma problem z chodzeniem lub z innymi czynnościami. Niektórzy ludzie nie dostrzegają tego, że ich zwierzę potrzebuje więcej zainteresowania. Pewnego razu widziałam starszego mężczyznę z małym yorkiem. Piesek był wiekowy. Pan szedł żwawo, natomiast jego kompan nie nadążał. Mężczyźnie nie odpowiadało tempo psa, więc zaczął go ciągnąć, aż psu wyginała się szyja.
Przyjrzyjmy się teraz dzieciom. Często rodzice dają dziecku wyprowadzić psa. Bardzo dobry pomysł, o ile jest kontrolowany. Dzieci często nie zwracają uwagi na to, że pies potrzebuje pochodzić, powęszyć. Widziałam sytuację, jak mały chłopiec nie zważając na to, że jego zwierzak jeszcze załatwia potrzeby, zaczął ciągnąć go do domu.
Szanujmy nasze czworonogi, nie wymagajmy od nich rzeczy, których nie są w stanie wykonać. Szanujmy też ich czas. Spacer powinien być przyjemnością dla człowieka, ale przede wszystkim dla psa.
Trzecia cecha. Świadomość.
ŚWIADOMOŚĆ
Przyjaciel psa powinien być świadomy. Świadomy swoich działań i ich konsekwencji. Pomyślmy chwilę o takiej sytuacji. Puszczamy psa bez smyczy. Dla nas jest to wygodne, psiak pobiega, my nie musimy za nim chodzić. A jak widzą to inni ludzie? Sprawia to problem. Być może nasz pies jest spokojny i przyjazny, ale nie wszystkie takie są. Musimy być świadomi konsekwencji puszczania psa ze smyczy. Może wpaść pod samochód, może pogryźć go inny pies. Może go ktoś ukraść, może go ktoś uderzyć. Bądźmy świadomi tego, co robimy. Jeśli jesteśmy w bezpiecznym dla naszego pupila miejscu, oczywiście, że może biegać luzem. Jeśli jednak jesteśmy wśród ludzi, samochodów i innych zwierząt, podejmijmy właściwą decyzję.
Mogłabym wymienić wiele innych cech, które powinien mieć przyjaciel psa, ale poprzestanę na tych trzech, które uważam za najważniejsze. To czy jesteśmy przyjaciółmi godnymi naszego zwierzaka, najlepiej oceni on sam.
Autor: Aleksandra Desperak
Zdjęcia: archiwum prywatne
